Za największe piłkarskie osobowości zespołu uważa się bramkarza Jakuba Wierzchowskiego, a także urodzonego w Armenii, ale mającego za sobą debiut w kadrze Polski Vahana Gevorgyana. Ponadto znany jest napastnik Ireneusz Jeleń, zawodnik płockiej Wisły, który wyjechał na mistrzostwa świata 2006 z reprezentacją Polski, pomocnik Sławomir Peszko i występujący na tej samej pozycji Adrian Mierzejewski oraz Radosław Sobolewski, który zakłada obecnie koszulkę Wisły, ale tej z Krakowa. W Płocku grał również Radosław Matusiak, który po sezonie 2003/2004, odszedł do GKS-u Bełchatów.
Historia klubu
Początki
Płocki klub pod nazwą Wisła występował dopiero od 1955 roku. Wcześniej znany był jako Elektryczność Płock (1947-50), Ogniwo Płock (1950-55) i Sparta Płock (1955).Do początku lat 60. grał wyłącznie w rozgrywkach okręgowych. Pierwszy awans do trzeciej ligi drużyna wywalczyła w sezonie 1962/1963, ale już po roku musiała się z nią żegnać. Także w 1963 roku patronat nad Wisłą objęły Mazowieckie Zakłady Rafineryjne i Petrochemiczne, aktywnie wspierające drużynę po dziś dzień.
W latach 60. i 70. Wisła błąkała się między trzecią ligą, a ligą okręgową. W sezonie 1979/1980 po raz pierwszy pojawiła się na zapleczu ekstraklasy, gdzie występowała przez kolejną dekadę
Gra w ekstraklasie i II lidze
1 stycznia 1992 roku klub zmienił nazwę na Petrochemia, a kilkanaście miesięcy później na finiszu rozgrywek 1993/1994 mógł świętować historyczny awans do pierwszej ligi. W ekstraklasie płocczanie grali jednak tylko rok. Powrót do elity przyniósł sezon 1996/1997, ale po raz kolejny drużyna nie potrafiła się w niej utrzymać.
Na trzeci awans klub czekał jeden sezon. W rozgrywkach 1999/2000 w ekstraklasie wystartowała jako Petro i pierwszy raz w historii nie spadła do drugiej ligi. W kolejnym sezonie grała już pod inną nazwą Orlen, zmieniła też klubowe barwy na biało-czerwone. Nie pomogło to zespołowi, który znowu pożegnał się z pierwszą ligą.
W czerwcu 2002 roku drużyna prowadzona wówczas przez Mieczysława Broniszewskiego ponownie awansowała do ekstraklasy. Przed sezonem 2002/2003 przywrócono dawną nazwę Wisła i tradycyjne biało-niebieskie barwy. Najpierw płocczanie zajęli w lidze dziesiąte miejsce, rok później piąte, a w rozgrywkach 2004/2005 czwarte i jest to najlepszy wynik w historii klubu. Ponadto grali w finale Pucharu Polski i zadebiutowali w europejskich rozgrywkach.
Największe sukcesy klubowe
W czerwcu 2003 roku Wisła dotarła do finału Pucharu Polski, w którym przegrała z imienniczką z Krakowa. Jednak w tamtym sezonie podopieczni Henryka Kasperczaka sięgnęli także po mistrzostwo kraju i dzięki temu płocczanie mogli zadebiutować w europejskich pucharach. W drugiej rundzie eliminacji Pucharu UEFA zmierzyli się z łotewskim FK Ventspils. W dwumeczu padły dwa remisy (1:1 na wyjeździe, 2:2), a do dalszych rozgrywek awansowali Łotysze, którzy strzelili więcej bramek na boisku przeciwnika. Już w pierwszej fazie kwalifikacji Wisła przegrała także w drugim występie w klubowych rozgrywkach Starego Kontynentu. Tym razem ich pogromcą było szwajcarskie Grasshoppers Zurych (0:1 na wyjeździe, 3:2). Po raz trzeci w Pucharze UEFA Wisła Płock zagrała po zdobyciu Pucharu Polski (największy sukces w historii klubu). W II rundzie eliminacyjnej płoccy piłkarze zagrali z ukraińskim Czornomorecem Odessa. W pierwszym meczu rozegranym w Odessie padł bezbramkowy remis. W rewanżu padł wynik 1:1 i po raz kolejny Wisła Płock odpadła z rozgrywek Pucharu UEFA.
Do tej pory największym sukcesem płocczan jest zwycięstwo w rozgrywkach o Puchar Polski w sezonie 2005-06. W finałowym dwumeczu pokonali dwukrotnie Zagłębie Lubin (3:2 na wyjeździe, 3:1). Kolejne trofeum płocczanie zdobyli 2 miesiące później. W Warszawie na stadionie Legii Wisła pokonała ówczesnego Mistrza Polski Legię Warszawa zdobywając Superpuchar Ekstraklasy SA.
Billboard informujący o meczu 1. ligiWisła Płock-Górnik Zabrze
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz